Layla ~ 8 ~ De volgende stap

Na haar confrontatie met de zus van haar vader, pakt Layla haar studie serieuzer op. De afgelopen jaren was ze voornamelijk gericht op de studie Engels en stond alles in het teken van de oude Engelse literatuur. Het was voornamelijk haar moeder door wie Layla zich liet leiden in haar keuzes. Waarom ze dat deed, dat wist ze niet. Misschien komt het door de confrontatie met haar opa jaren geleden. Ze ontmoette hem in de supermarkt. Daar werkte ze vanaf haar zestiende jaar om de kamer te betalen waar ze woonde. Hij herkende haar, maar zei er niets over. Wel gaf hij haar radeloos een boodschappenlijstje. Niet wetende waar hij het moest vinden of wat de producten inhielden. Vanaf die dag hielp Layla hem iedere dag in de supermarkt. Na een paar weken vroeg zij zich af of hij inmiddels niet wist waar hij alles kon vinden. Toch bleef hij haar opzoeken en ieder keer gaf hij haar weer het lijstje. Het duurde niet lang voordat Layla hoorde over de ziekte van zijn vrouw. Layla werkte ruim twee jaar in de supermarkt. De week voordat ze vertrok, moest ze het de man vertellen. Hij bedankte haar vriendelijk voor haar toegewijde diensten. Een echte militair dacht Layla bij zichzelf. Ze wist van de hoge functie van haar opa. Het is de reden voor de strenge opvoeding die hij hanteerde. Layla hoopte dat ze uiteindelijk weer contact met haar zouden opnemen, maar dat is tot op de dag van vandaag niet gebeurd. 

            Die middag zit Layla te piekeren in het appartement. Haar ontmoeting met Marquez blijft door haar hoofd spoken. De zus van haar vader had de moeite genomen Layla op te zoeken in Parijs. Al is Parijs voor Marquez geen grote reis. Die mensen beschikken over zoveel middelen. Ze kunnen overal heen. Layla weet dat Marquez overal ogen heeft. Dat ze altijd in de gaten wordt gehouden. Ze heeft niet volgens Marquez geleefd de afgelopen jaren. Maar dat hoeft ook niet, bedenkt ze nu. Als ze maar de basis legt voor een toekomst met Marquez. Dat betekent werken aan haar carrière als een juridisch tolk. Twijfelend bekijkt ze een brochure van de faculteit Rechten. Ze kan een minor volgen, naast haar studie Engels. Met een zucht gaat ze aan tafel zitten en vult het inschrijfformulier in. Tijdens het invullen en aanvinken van de vakken, voelt ze een misselijk gevoel opkomen. Haar handen trillen en de brok in haar keel wordt groter en groter. 

            ‘Ik ben Layla Marquez’, zegt ze tegen zichzelf. ‘Ik ben Layla Marquez’. Ze sluit haar ogen en probeert haar gedachten rustig te maken. ‘Ik ben Layla Marquez’. Ze neemt een slok van haar water en vult het formulier verder in.

            ‘Dit is niet Layla Marquez’, klinkt een stem. ‘Mijn Layla moet dansen’.

            ‘Ik ga dansen, mama. Ik blijf dansen’.

            ‘Niet vergeten, zonnetje’.

            ‘Nee papa, ik blijf dansen. Maar ik moet werken’.

            ‘Goed zo, zonnetje’.

            Tevreden bekijkt Layla het inschrijfformulier. Dit is haar volgende stap. Ze loopt naar haar slaapkamer en haalt haar boekje tevoorschijn. In haar boekje vinkt ze Rechten aan. Het duurde lang voordat ze deze stap kon nemen. Door haar verleden met het rechtssysteem, wilde ze lang wegblijven van advocaten, rechters en de rechtbank. Hoe vaak ze wel niet heeft moeten getuigen en tolken voor haar laatste pleegfamilie. Het heeft haar eigenlijk stuk gemaakt, maar ze heeft geen keus. Het is een belofte die ze heeft gemaakt, als Layla Marquez.

Layla ~ 7 ~ Marquez

Een nieuw jaar en een nieuwe baan. Layla heeft nog een reden gevonden om Parijs op te zoeken. Dankzij de manager is ze in contact gekomen met een modellenbureau. Haar contactpersoon was direct onder de indruk. Wat niet raar is. Die kracht heeft ze en als model kan ze dat mooi gebruiken. Het heeft te lang geduurd dat ze haar ware zelf onderdrukt om niet op te vallen. Om niet in de val te lopen zoals haar moeder deed jaren geleden. Dit is de perfecte manier. Parijs. Hier kan ze Layla zijn. Tevreden loopt ze door de straten nadat ze weer een fotosessie heeft gehad. Meerdere fotografen willen haar voor de lens. Haar agente heeft haar goed aangeprezen. 

            Als Layla de straat in loopt van haar hotel, ziet ze een dame staan. Automatisch houdt ze haar pas in. De haren. De kleding. De houding. ‘Marquez’, fluistert ze voor zich uit. Terwijl ze verder loopt, ordent ze haar kleding. Ze draagt een korte zwarte rok, met daaronder hoge zwarte laarzen en eroverheen een wijde witte trui. Gelukkig draagt ze haar lange jas, die haar de statigheid geeft die aansluit bij Marquez. Zodra ze de vrouw passeert, ontwijkt ze niet het oogcontact die dame van haar vraagt. Een knik is voor Layla al voldoende om een lichte buiging te geven. Daarna volgt ze de dame het hotel in. Ondertussen begroet Layla de dames bij de receptie. Ze wilt geen argwaan wekken. Alhoewel, wat moet de argwaan zijn? Ze kan een afspraak hebben met een opdrachtgever voor haar modellenwerk. Maar Layla weet beter.

            De dame kiest een tafel in de hoek bij een raam. Daar kunnen ze rustig praten, begrijpt Layla meteen. Ook Layla controleert of ze niet te dicht bij de andere gasten zitten. Aan de ene kant spreken ze vast in het Spaans. De kans is klein dat de andere gasten het gesprek volledig kunnen volgen.

            ‘Mijn naam is Carmen Fernandez, Layla. Ik ben…’

            ‘De zus van mijn vader’, vult Layla aan. ‘Ik ben op de hoogte van de stamboom van Marquez, Fernandez en Betista’.

            ‘Als dat zo is, Layla’. Carmen vouwt haar handen ineen. ‘Dan weet jij ook van de regels van Marquez en wat jouw huidige werk daarin betekent’.

            Layla staart zonder blikken of blozen naar Carmen Fernandez. Natuurlijk is ze daarvan op de hoogte. ‘Officieel behoor ik niet tot de familie Marquez. Het is voor mij daarom minder van belang om daarmee rekening te houden met mijn activiteiten. Ik kan u verzekeren, mevrouw Fernandez, dat mijn werk als model degelijk zal blijven’.

            ‘Dat kan gevolgen hebben voor jouw carrière’.

            ‘Ik ambieer geen carrière als model. Het is enkel een aanvulling van mijn kapitaal’. Layla ziet de ogen van Carmen Fernandez groter worden. ‘Marquez hoeft zich geen zorgen te maken. Mijn vader heeft mij goed opgevoed. Kwam u daarvoor naar Parijs?’

            ‘Ik zou het zonde vinden als jouw plek bij Marquez onmogelijk wordt. Er is nog een ingang, dat weet je. Maar niet met een carrière als model’.

            ‘Daar ben ik mij van bewust. Ik werk ook al als vertaalster. Russisch onder andere’. Nu heeft ze de aandacht van de vrouw. ‘Het zijn nu nog eenvoudige vertalingen, maar in de toekomst zal ik werkzaam zijn als juridisch tolk, voor meerdere talen’.

            ‘Ga zo door, Layla. Blijf ondertussen in contact met de familie Vlorensteijn. Je weet waarom’.

            ‘Ja mevrouw Fernandez’.