Layla ~ 25 ~ Wij

Ze heeft het voor elkaar. Voor haar eindscriptie heeft ze een negen gehaald. Wat betekent dat het haar is gelukt cum laude af te studeren in de Engelse Taal en Literatuur. Diezelfde dag komen de Vlorensteijns en Haghenaers in het appartement om de prestaties van de kinderen te vieren. Ook die van Layla.

            Fleur wilt met het proosten het woord doen. ‘Op Layla. Wat jij weer hebt gedaan…ik heb er geen woorden voor. Cum laude. Met alle drukte die je had. Ik wist dat je slim was, maar dit is echt…’ Fleur geeft haar een omhelzing. ‘Ik ben supertrots op je Lay. Ik weet zeker dat je ouders dat ook zijn’.

            ‘En Juli?’

            ‘Boos’, giechelt Fleur erachteraan.

            ‘Mooi zo’. Layla geeft een knipoog. ‘Dank je, Fleur’.

            ‘Het is werkelijk waar bijzonder, Layla’, zegt Cynthia ontroerd. ‘Ik kan er niets anders dan bewondering voor hebben’.

            Layla krijgt een kus van Cynthia. ‘Ik ben niet de enige die geslaagd is’, zegt ze verontwaardigd.

            ‘Van jou is het bijzonder’. Maurits heft zijn glas op. ‘Op Layla’.

            ‘Op Layla’.

            ‘Op ons allemaal’, zegt Layla erachter aan. ‘We hebben allemaal onze moeilijkheden gehad. Ik niet alleen. Ook voor jullie zijn jullie prestaties bewonderenswaardig. Het geeft alleen maar aan hoeveel jullie in huis hebben en wat voor mooie dingen jullie kunnen presteren. Helemaal als jullie het samen doen. Met zijn twee!’       

            Fleur begint te proesten en Maurits knikt beamend. ‘Zo wil ik het ook, Layla’.

            ‘Goed zo’. Layla ziet de glimmende ogen van Frank naar haar.

            ‘Ik heb hier niets aan te voegen’, lacht Frank.

            ‘Ik ook niet’, zegt Florian, de vader van Maurits. ‘Ik sluit me helemaal aan bij Layla’s woorden’. Maar hij geeft een waarschuwend gebaar naar zijn zoon.

            ‘Wat zijn jullie plannen na de diploma-uitreiking?’ Vraagt Beth snel aan Fleur en Maurits.

            ‘Mexico’, zegt Maurits ineens, waarop Layla haar wijn uitspuugt. ‘Voor twee maanden, we willen er rondreizen’. 

            Layla merkt de blikken van Beth en Frank op, zelfs Patriek kijkt verontwaardigd naar zijn zus. ‘Wie kwam met dat idee?’

            ‘Ritz. Het leek mij ook wel leuk. Even weg van hier’. 

            Terwijl Fleur en Maurits hun geplande reis in geuren en kleuren beschrijven, besluit Layla naar het balkon te gaan. Frank loopt met haar mee. ‘Wist jij hiervan?’ Vraagt hij. 

Layla schudt haar hoofd. ‘Laat gaan, Frank. Zo gaat het nou eenmaal’. Ontspannen leunt ze tegen het balkon. ‘Dat betekent dat Fleur twee maanden weg is en dat ik twee maanden rust heb. Lijkt me heerlijk’. Ze draait zich om en staart over de binnentuinen. ‘Laat Fleur en Maurits maar op vakantie gaan, Frank. Zo ver en zo lang mogelijk. Dan heb ik alle ruimte’. Ze draait haar gezicht naar Frank. ‘En wij ook’, fluistert ze erachteraan.

Layla ~ 24 ~ Wanhoop

Het was niet handig, maar ze weet niet wanneer ze hem weer gaat zien. Layla rolt haar koffer richting haar hotel in Parijs. Daar ontmoet ze haar nieuwe opdrachtgever. Het doet haar zeer Frank te missen. Ze heeft het alleen maar moeilijker gemaakt voor zichzelf. Dat is de straf voor haar belachelijk daad. Misschien dat ze naast haar schoenen begint te lopen. Het zit haar mee de laatste tijd. Haar modellenopdrachten. Haar studie is goed gegaan. Haar afstudeerscriptie is gisteren ingeleverd. Nu wordt ze weer een weekend in Parijs verwacht en kan ze daar met haar nieuwe opdrachtgever de gang van zaken verder bespreken.

            Eenmaal in haar kamer gaat ze meteen naar haar balkon. Misschien begrijpt ze de Vlorensteijns nu meer. Succes doet rare dingen met je. Dat voelt zij al. Laat staan als letterlijk de hele wereld aan je voeten ligt. Hordes families en organisaties die met je in zee willen. Je doet er alles aan dat vast te houden. Alleen is dat niet wat zij deed. Met haar daad kan ze juist de belangrijkste familie in haar leven verliezen. Ze kan haar eigen positie verliezen.

            Toch weet ze dat ze Frank kan vertrouwen. Ook hij wilt geen gezichtsverlies. Hij zou het niet doen, als hij zeker was van zijn zaak. Zeker. Met een zucht ploft Layla op het bed. Dat hoopt ze niet. Ze is geen geschikte echtgenote voor Frank Vlorensteijn. Of toch wel? Nu niet in ieder geval. Eerst nog jong zijn. Zoals Frank het noemt. Jong zijn. Ze moet nog ontdekken hoe dat moet. Wel heeft ze het kunnen afkijken van Fleur en haar vriendinnen.

            Ineens wordt ze opgeschrikt door geklop op de deur. Afwachtend loopt Layla naar de deur. Tot haar verbazing ziet ze Beth voor haar kamer staan.

            ‘Wat doe jij hier? Hoe?’ Layla kijkt in de gang, maar ze ziet niemand. Beth pakt meteen de kans binnen te lopen. ‘Waarom ben je hier?’

            ‘Ga niet weg’.

            ‘Sorry?’ 

            ‘Blijf niet te lang weg, Layla. Alsjeblieft’.

            ‘Beth. Ik kom terug, maar het is de opdracht. Die kan ik niet laten schieten. Nu zeker niet’.

            ‘Het is de opdracht?’ Vraagt Beth, haar stem klinkt bezorgd.

            ‘Ja. Ik kan niet op en neer reizen naar…’ Bijna verklapte ze de bestemming.

            ‘Daar kunnen we je bij helpen. Je krijgt een chauffeur van Vlorensteijn’.

            Layla knippert met haar ogen. ‘Waarom vraag je dit van me?’

            ‘We kunnen niet zonder je. Fleur niet. Frank niet. Ik doe alles verkeerd, Layla. Met die twee. Ik moet naar yoga, naar Toscane en Frank…hij heeft je nodig. Ik heb je nodig. Ik smeek het je. We geven je een chauffeur naar…waar je heen moet en…je hoeft nergens aan te denken’.

            ‘Fleur redt zich wel. Die heeft Maurits’.

            ‘Frank niet!’

            ‘Dat is niet mijn schuld!’ Schreeuwt Layla uit, maar ze kalmeert weer snel. ‘Weet hij dat je hier bent?’

            Beth schudt haar hoofd. ‘Ik ben zo weer thuis. Hij denkt dat ik voor De La Reve in Frankrijk ben. Layla luister alsjeblieft naar me’.

            Layla luistert, terwijl Beth haar verhaal doet. Ze vertelt niets nieuws. ‘Hij is altijd welkom, Beth’, zegt Layla als Beth klaar is. ‘Maar ik kan niet blijven, dat is gevaarlijk nu’.

Layla ~ 23 ~ Het moment

Aan de tafel bij de Vlorensteijn merkt Layla heus wel de nieuwsgierigheid, maar ze zegt er weinig over.

            ‘Jullie zeggen toch ook niets over jullie opdrachten?’ Met een brede lach neemt Layla een hap van haar eten. Beth heeft Layla’s favoriete gerecht gemaakt. Spaghetti bolognese. 

            ‘Ja maar we vertellen wel de aard van de zaak, Layla’, zegt Frank. ‘Maar we zijn blij voor je. We zien dat het een mooie opdracht is, waar je voor gevraagd bent’.

            ‘Dat is het. Gelukkig kan ik het combineren met mijn modellenwerk. Ik ga jullie wel missen’. Verdrietig staart Layla naar haar bord. 

            ‘He’. Beth legt haar hand op Layla’s arm. ‘We zijn er altijd voor je, meisje’.

            ‘Nee. Ja. Maar …heb ik eindelijk…dinges…en dan…’ Layla slaakt een zucht. Ze kan de tranen niet helemaal bedwingen.

            ‘Bedoel je familie?’ Vraagt Beth lief. ‘Die is er altijd, Layla’.

            ‘Oké’.

            ‘Ja. Je laat deze opdracht niet gaan, Lay. Dat zijn de Vlorensteijns echt niet waard hoor’. Fleur buigt zich onverstoord over haar bord.

            Als Layla opkijkt ziet ze het geïrriteerde gezicht van Frank. Ze wilt haar lachen inhouden, maar dat lukt haar niet. ‘Nee, dat weet ik ook wel’, giert ze uit. ‘Sorry’, zegt ze snel. ‘Ik ben nerveus en dan ga ik rare dingen zeggen’.

            ‘Oh mooi. Wat is de opdracht, Lay?’

            ‘Dat zeg ik niet’.

            ‘Flauw’.

Na het eten moeten zowel Fleur als Beth naar tennisles. Layla is alleen met Frank in het huis en ze hem op in zijn werkkamer. Ze wilt hem spreken over het appartement. ‘Kan ik mijn kamer wel aanhouden? Ik vind het fijn wel een huis te hebben als ik eh terug kom’.

            ‘Natuurlijk kan dat’. Frank kijkt haar observerend aan. ‘Werk alleen aan je spraak en houding, Layla, als je dergelijke opdrachten hebt. Te veel aarzelingen laten je onzekerheid zien’. Hij gaat nu achterover zitten. ‘Hoe was je tijd in Sevilla?’

            ‘Leuk! Al was het raar zoveel Spaans te spreken’, zegt Layla fronsend.

            ‘Had je daar geen last van?’

            Nu is het Layla die Frank bedachtzaam aankijkt. ‘Wat weet jij, Frank?’

            ‘Ik weet wat dingen’, bekend Frank.

            ‘Zegt hij zonder aarzelingen’. Nu staat Layla op. ‘Je weet dingen?’

            ‘Ja’.

            ‘Zoals mij aanbevelen?’

            Nu krijgt ze geen antwoord en dat zegt haar genoeg. In een opwelling valt ze om zijn hals. Zijn armen gaan om haar heen. ‘Dank je wel, Frank’.

            ‘Dit kan je paspoort naar Vlorensteijn, Layla. Gebruik het goed’. 

Ze voelt zijn gezicht in haar haren. Zelf legt ze haar gezicht in zijn hals. Daarna vinden ze elkaar. Ze denken niet aan Fleur. Of Beth. Alleen de kus. Er is geen aarzeling zoals jaren geleden. Ze weet niet hoe haar volgende jaren gaan zijn. Het enige wat ze weet, is dat ze dit moment met Frank niet wilt missen. Ondanks Vlorensteijn. Ondanks Fleur. Ondanks zijn huwelijk.

Layla ~ 21 ~ Maurits

Layla is inderdaad vaker in Parijs. Haar modellenopdrachten nemen steeds meer toe. Fleur is ontzettend trots. Layla verdient dit en vanuit Nederland neemt Fleur met liefde Layla’s zaken waar. Ook Layla’s planning en opdrachten. Vanuit Nederland is ze Layla’s manager en contactpersoon. Wanneer Layla kan neemt ze zelf haar telefoontjes aan, maar ze is zo druk. Daarom heeft Fleur aangeboden om in haar afwezigheid die aan te nemen. Het geldt niet alleen voor het modellenwerk, maar ook Layla’s vertaalwerk. Dat gaat ook als een speer. 

            Fleur zit op het balkon als Maurits haar op komt zoeken. Hij lag nog te slapen, na een nacht feesten met hun vereniging. Zijn hand voelt ze in haar haren en nek. Een kus volgt. Ja voor haar is hij toch weer Maurits. Ze lijkt meer op haar vader dan ze dacht. De trouw en toewijding. Maar ze weet ook meer over deze jongen. Ze pakt zijn hand en hij komt naast haar zitten.

            ‘Was je vroeg wakker?’

            ‘Nee, uurtje geleden’.

            ‘Kom je weer mee?’ Hij knijpt in haar hand. Daarna ziet ze zijn bezorgde blik. ‘Het spijt me’. Hij blijft het zeggen. Wanneer hij blijkbaar haar verdriet ziet. Net zoals ze bij Layla altijd ziet. De angst. Het wantrouwen. 

            Fleur sluit haar ogen. ‘Weet je wat ik jaren geleden deed?’

            ‘Dit gaat over Layla?’

            Fleur knikt. ‘Ik…trapte haar…in de buik. Ze was zwanger’. Ze opent haar ogen en ze ziet Maurits’ ernstige ogen. ‘Ik wist het niet. Heel lang niet. Pas een paar jaar geleden hoorde ik het, tijdens een van haar dromen. Ze zei Fleur mijn kindje. Mijn kindje’.

            ‘Fleur…’

            ‘Ik heb een kindje vermoord’. Ze huilt. Maar ze weet niet waarom. 

            ‘Liefje’. Maurits zegt het zelfde. Ze wist het niet. ‘Je wist het niet’.

            ‘Ik had haar niet moeten trappen. Waarom deed ik dat? Ik ben niet goed’.

            ‘Waarom deed je dat dan? Ik vind het niets voor jou’. Nu wordt Maurits’ ernstig.

            Dat weet Fleur ook nog steeds niet. Het was een opeenstapeling van gebeurtenissen in haar leven op dat moment. Ze had Layla nodig, die was er niet. Dat maakte haar kwaad. Ze stond er niet bij stil dat Layla haar nog het meeste nodig had op dat moment. ‘We begrepen elkaar verkeerd. Dat liep allemaal uit de hand. Is dat bij ons ook? Begrepen we elkaar verkeerd, Ritz? Deed ik iets verkeerd?’

            Maurits schudt zijn hoofd. ‘Ik kan allerlei redenen bedenken, Fleur. Maar dat is geen excuus voor mijn gedrag. Ik deed het. Zonder een goede reden. Misschien…was je wel te druk. De studies, de verenigingen, de familie. Layla’.

            ‘Ja. Daar hebben we het over gehad. Hetzelfde geldt voor jou, Ritz. Is dat wat ik kan verwachten, Ritz? Dat je geen nee kan zeggen als er een Annabel in de buurt is, als we beiden druk zijn’.

            Maurits schudt zijn hoofd. ‘Dat wil ik niet’. Ineens legt hij een doosje voor haar neer. ‘Ik weet dat ik jou in mijn leven wil. Als mijn vrouw…’

            ‘Wat?’ Vol verbazing bekijkt ze de ring in het doosje. Alles gaat door haar hoofd. Layla. Met name Layla. Haghenaer. Van Melligen. Ze weet heel goed hoe haar leven met Maurits Haghenaer gaat zijn. Dat is het offer wat ze moet brengen voor haar vriendin en voor zichzelf. Voor haar is er ook geen ander. Ze weet ook dat ze met Maurits wilt zijn. Daarom zegt ze ja. Ze kan zich geen leven voorstellen zonder deze jongen.

Layla ~ 20 ~ Het ontbijt

De volgende ochtend krijgt Layla een ontbijt van Fleur. Croissants, cruesli, jus d’orange en koffie. Layla’s favoriete ontbijt.

            ‘Waar heb ik dit aan te danken?’ Layla neemt een slok van de jus d’orange.

            ‘Vanwege je steun de afgelopen tijd, met Ritz en Annabel’.

            ‘Ze zijn weer Ritz en Annabel?’

            ‘Op papier’, zegt Fleur. ‘Althans Annabel, Ritz niet’.

            Layla knikt en pakt een croissant. ‘Fleur, waarom zijn de families niet gedegradeerd?’ Ze ziet Fleur ongemakkelijk worden.

            ‘Vanwege jou’.

            ‘He?’ Die had ze niet zien aankomen.

            ‘Pa en ik willen je betrekken bij Vlorensteijn, met alle privileges die daarbij horen. Maar daarvoor moet je families hebben, die voor je garant staan. Haghenaer en Van Melligen zijn daar nu voor toegewezen samen met Vlorensteijn’.

            Layla weet even niets uit te brengen. Dit had ze werkelijk niet verwacht. ‘Bedoel je’. Ze sluit haar ogen. ‘Fleur, die twee… wat ze hebben gedaan…’

            ‘Ze maken het goed als ze jou steunen. Je bent belangrijk voor me, Lay. Op deze manier kunnen we samen blijven werken en kan je zelfs toetreden tot het imperium van Vlorensteijn’.

            ‘Dit wilde ik niet’. Layla kan haar tranen niet bedwingen. ‘Hij. En vies. En zij’. Ze legt haar gezicht in haar handen.

            Fleur komt naast haar zitten. ‘He’.

            ‘Alles was voor jou. Om jou te beschermen en die idioot! Ik wil hem slaan! En haar! Haar!’

            ‘Ik weet het. Ik ook. Ik heb haar laptop kapot gegooid’.

            ‘He?’ Layla kijkt op.

            ‘Ja. Jee. Ik moest iets. Wat ik zag…’

            Layla schiet in de lach. De laptop van Annabel zit vol met allemaal planningen, schema’s en verslagen. Dat mens maakt voor alles een ingewikkelde planning. Het moet een ramp voor haar zijn dat juist haar laptop vernietigd is.

            ‘Ze krijgt wel een nieuwe’, mompelt Fleur. ‘Mijn vertrouwen is niet te koop’.

            ‘Nee’. Layla legt haar hoofd op Fleurs schouder.

            ‘Ik vond ook foto’s van ma en Ro samen. Het is erger dan ik dacht’.

            Layla voelt Fleurs hoofd op die van haar.

            ‘Alles is beter met jou. Blijf bij Vlorensteijn, Lay. Alsjeblieft, zo komt er iets goeds uit deze achterlijke smerige situatie’.

            Layla kijkt op. ‘Maak je geen zorgen. Ik blijf. Ik moet wel een poos naar Parijs na mijn afstuderen, maar ik kom terug’.

            ‘Parijs?’ Vraagt Fleur verward.

            ‘Niet wonen, maar ik heb kapitaal nodig. Voor Vlorensteijn en Marquez. Met mijn modellenwerk daar kan ik dat opbouwen. Geef me een paar jaar als model en dan ben ik voor Vlorensteijn’.

            Fleur omhelst Layla. ‘Als ik het kon, gaf ik je eeuwig Parijs. Je was fantastisch daar’.

            ‘Jij ook. Maar we brengen Parijs naar Nederland. Naar Vlorensteijn. Oke?’

            ‘Dunya’.

            ‘Desie, Fleur. Altijd Desie’.