Jacky ~ 7 ~ Nieuwe deuren

Een leven met Beau. Ze had niet verwacht hier zo snel gewend aan te raken. Zeker niet nu hij zo vaak bij haar was. Hij volgde haar tijdens al haar reizen en het beviel haar beter dan ze had verwacht. Soms vergezelde hij haar tijdens de fotoshoots. Andere keren bleef hij op de hotelkamer of ging hij sporten. Maar uiteindelijk vonden ze een ideale samenwerking. Toch wilde ze niet dat hij haar management ging overnemen. Hoewel het een verleidelijke stap lijkt. Alleen zal Beau dan niet meer alleen haar vriend zijn. Er zullen dan zakelijke belangen spelen en die wilt ze liever gescheiden houden. Dus stimuleert ze Beau na te denken over zijn eigen loopbaan. Steeds meer loopt hij rond met ambities in de politiek, maar hij vindt het moeilijk dit op te pakken door de smet op zijn naam. De wereld van Jacky opent echter nieuwe deuren voor hem. 

                  ‘Vind je dat niet moeilijk?’ Vraagt ze als ze een avond samen op de hotelkamer zijn.

                  ‘Wat?’ Beau kijkt op van zijn boek.

                  ‘Dat ik je meeneem en je gebruik maakt van mijn netwerk?’

                  ‘Nee’. Beau kijkt verbaasd en moet dan lachen. ‘Nee. Anders leer ik die mensen toch niet kennen? Je stelt me voor, maar uiteindelijk moet ik het zelf doen. Eigenlijk ben ik wel benieuwd wat er uit gaat komen’.

                  ‘Oke’. Jacky voelt zich toch niet overtuigd. ‘Ik wil je niet dwingen’.

                  ‘Jack. Je weet niet eens hoe dat moet’.

                  ‘Grapjas’. Ze gooit een kussen naar hem toe. 

                  ‘Liefje, netwerken is voor mij heel normaal. Het maakt niet uit via wie. Ik moet wel opletten met wie ik in zee en met wie ik welke informatie deel. Dat is alles’.

                  ‘Heb je al inspiratie opgedaan?’ Jacky begint weer te ontspannen.

                  ‘Wel ideeën, maar ik ben nog niet tot iets concreets gekomen’, mijmert Beau nu. ‘Misschien dat ik wel ga schrijven, Jack’.

                  ‘Schrijven?’

                  ‘Daar bieden ze me voldoende inspiratie voor. Essays, over economie. De politiek. Sociale klassen. Het netwerken, wat jij net noemde. Het is zo’n extreme wereld. Daar is zoveel over vertellen. De bedrijven. Overal wordt politiek gespeeld, Jack. Als mensen dit weten, dan biedt dat kansen voor meer mensen om succesvol te worden’. Beau kijkt haar aan. ‘Je vindt het niets?’

                  ‘Ik vind het fanatastisch’, zegt Jacky gemeend. 

                  ‘Meen je dat?’

                  ‘Zolang je bij me bent’.

                  Beau buigt naar haar toe en pakt haar hand. ‘Graag, liefje’. Hij komt bij haar op bed en neemt haar in zijn armen. ‘Dit hebben we te lang moeten missen’. Met zijn lippen drukt hij op haar hoofd. ‘Het heeft zo moeten zijn. Jij. Ik. Mijn baan’.

                  ‘Ik kan niet geloven dat het echt is’, fluistert Jacky.

                  ‘Geloof het maar’.

                  ‘Ik ben bang’.

                  ‘Dat weet ik, Jack. Dat hoeft niet. Ik ben bij je. Ik blijf bij je’.

                  Dat weet je niet. Maar Jacky zegt het niet. Ze wilt het mooie moment niet bederven. Beau is een droom die voor haar uitkomt. Het is waar. Het verlies van zijn baan en de keuze om met haar mee te reizen, is het beste wat haar kon overkomen. Ooit.

Jacky ~ 6 ~ Waarde

Ze heeft een vriend en er zijn weinig die dit kunnen geloven. Ook Jacky niet. Het is grappig. Eerst geloofde niemand dat ze vrijgezel was en nu na al die tijd moeten mensen wennen aan haar relatie. Dat komt misschien ook doordat ze nog steeds haar oude leven leidt. Nog steeds is ze druk als model en er zijn zelfs opdrachten bijgekomen. Het valt haar zwaar steeds afscheid te nemen van Beau, maar ze zet toch door. Tenslotte heeft hij ook zijn werk en verplichtingen. Ze wilt niet alleen maar in Nederland werken. Het reizen vindt ze ontzettend leuk en haar momenten in vliegtuigen en hotels zijn direct haar momenten van bezinning. Ook dat begrijpen weinig mensen. Eigenlijk wordt ze zelden begrepen, behalve door Beau. Hij heeft geen problemen met haar drukke leven. Dat wist hij al vantevoren en ze had duidelijk gemaakt dat het voorlopig niet anders werd.

                  Toch is ze blij verrast als hij onverwachts in de lobby van haar hotel in Barcelona zit. Blij rent ze op hem af en hij vangt haar in zijn armen. ‘Vind je het niet erg?’ Vraagt hij.

                  ‘Nee, natuurlijk niet’.

                  ‘Ik geloof je meteen’. Hij kust haar neus en loopt met haar naar de lift.

                  ‘Kon je vrij krijgen?’

                  ‘Ik ben ontslagen’.

                  ‘Sorry?’ Dit was het laatste antwoord wat ze had verwacht. ‘Je maakt een grap’.

                  ‘Was dat maar waar’. Beau drukt op de knop van de lift. ‘Het zat er aan te komen. Een nieuwe manager en hij wilde een nieuw team. Daar hoorde ik niet bij’.

                  ‘Waarom zouden ze jou ontslaan?’

                  Bedachtzaam kijkt Beau naar Jacky. ‘Je bent niet helemaal op de hoogte, merk ik. Je hebt toch wel gehoord over de fraudezaken van mijn vader?’

                  ‘Enigszins. Ik wilde er niet veel over horen, Beau. Meer om er geen oordeel over te maken. Naar jou niet en ook naar je vader niet’.

                  ‘Ze zeggen het niet met veel woorden, maar de naam Loevenhout doet momenteel weinig goeds. Ik ben zonder problemen vertrokken, Jack. We hebben een goede regeling. Nu moet ik alleen iets voor mezelf verzinnen’.

                  ‘Je vader is vrijgesproken’.

                  ‘Nee, ze hebben een deal gesloten. Dat is iets anders’.

                  ‘Beau…’

                  ‘Heb je er problemen mee als ik met je mee ga? Als je…ik heb tijd nodig en met jou…’

                  ‘Ja. Ja tuurlijk. Daar heb ik geen problemen mee’.

                  Hij pakt haar hand en ze lopen samen naar haar kamer. Daar blijft hij voor het raam staan.

                  ‘Ben je daarom met mij? Ben ik een handige vlucht van huis?’

                  ‘Nee, Jacky. Jij bent de enige die geen waarde hecht aan de naam Loevenhout’.

                  ‘Nee. Wel aan jou, Beau’.

                  ‘Daarom ben ik hier. Het duurde te lang voor ik dat in zag. Het spijt me, Jack’.

Jacky ~ 5 ~ Samen

Twee weken heeft ze Beau gegeven. Natuurlijk weet ze dat ze op hem kan rekenen. Ze weet alleen niet of ze op zichzelf kan rekenen. Haar leven is zo gevuld met haar activiteiten om haar modellenbestaan te onderhouden. Het constante trainen om haar figuur te behouden. In tegenstelling tot veel andere modellen, lukt het Jacky niet altijd om zich aan een dieet te houden. Door haar sportactiviteiten weet ze haar figuur goed te houden, maar daardoor is ze vaak weg van huis. In Nederland is ze vaak te vinden in de dansschool in Amsterdam of in Rotterdam. Doordat haar ouders in de buurt van Utrecht wonen, moet ze veel reizen. Maar tot haar verrassing probeerde Beau haar zoveel mogelijk te brengen en te halen. Dan hebben ze toch hun tijd samen. Ze merkte dat hij een manier probeerde te vinden om toch bij haar te zijn. Voor haar vertrek naar Londen, zitten ze samen op de bank in het huis van haar ouders. Ondertussen leest Jacky een briefing door voor haar volgende opdracht. Het is geen standaard fotoshoot, maar een promotiefilm voor een sportmerk. Beau leest nieuwsgierig over haar schouder mee.

                  ‘Heb je weleens gedacht over acteren?’ Zijn lippen gaan door haar haren. Het is duidelijk hoe blij hij is om bij haar te zijn.

                  Jacky leunt naar hem toe. ‘Ja. Zo nu en dan doe ik ook kleine workshops, maar ik heb nog geen tijd gehad voor een uitgebreide cursus of opleiding’. Ze kijkt hem aan. ‘Het modellenwerk is altijd voor gegaan’.

                  ‘Ik denk dat je het prima kan. Vroeger deed je ook altijd mee met de theatervoorstellingen van de school. Ik was je grootste fan’, fluistert hij in haar oor.

                  ‘Dat is mama’, grinnikt Jacky.

                  ‘Oke je een na grootste fan’, bekent Beau. ‘Maar denk erover, Jack. Ik denk dat je er geschikt voor bent’.

                  Jacky legt haar papier op schoot. ‘Dat vind je goed?’

                  ‘Ja, waarom niet. Het modellenwerk gaat steeds onvoorspelbaarder worden voor je. Het is goed een extra plan te hebben en het acteren lijkt me een mooi verlengde’.

                  ‘Hoe kan jij dat weten?’ Jacky moet lachen. Zover ze weet zit Beau niet in de modellenwereld of in de acteurswereld.

                  ‘Een ex-vriendinnetje’.

                  Een ogenblik staart Jacky naar Beau. Het moet er een keer van komen. Het verleden van Beau. Ze heeft het lange tijd proberen weg te drukken. Lange tijd was hij bekend als een playboy. Altijd maar de mooiste meiden aan zijn zijde. De een bleef langer dan de ander. Soms leken ze serieus en hij heeft ook samengewoond met een meid. Het ging uit, omdat ze vreemd was gegaan. Blijkbaar was Beau niet levendig genoeg. Bij het noemen van een ex-vriendin ziet ze zijn gezicht een beetje betrekken. Blijkbaar gaat het om deze vriendin. ‘Die was actrice’.

                  ‘Model, soort actrice, niet heel serieus. Niet zoals jij. Dat had ik verkeerd ingeschat’.

                  ‘We hebben allemaal dat soort momenten’, zegt Jacky geruststellend.

                  ‘Jij ook?’

                  ‘Ja, maar zonder samenwonen’.

                  ‘Hmm. Je spreekt die kerels niet meer?’

                  ‘Niet op die manier. Ik ben met jou’.

                  ‘Ben je dat?’

Jacky lacht naar hem. ‘Ja, Beau dat ben ik’.

Jacky ~ 4 ~ Twee weken

Als Jacky wakker wordt, ziet ze Beau naast haar liggen. ‘Je geeft niet op he’. Ze veegt in haar gezicht. Hoe vertrouwd de jongen ook is voor haar. Een vaste relatie ziet ze niet zitten. Zich hechten. Eigenlijk mist ze hem altijd en dat zal meer worden als ze hem nog meer toelaat.

                  ‘Ik wil je niet dwingen, Jack. Ik pakte het verkeerd aan’. Beau gaat weer zitten. ‘Gaat het weer? Moet ik water voor je halen?’

                  ‘Wat wil je dan van me?’

                  ‘Ik wil dat je mijn vriendin wordt. Al jaren ben ik mezelf voor de gek aan het houden. Heb ik vriendinnen gehad, maar ik vergeleek ze altijd met jou. Ik haal even water. Zelf kan ik het ook wel gebruiken. Ik ben zo terug’.

                  Zwijgend blijft Jacky op haar bed zitten, terwijl Beau van bed stapt en de kamer verlaat. Natuurlijk beseft ze de waarheid in zijn woorden. Alleen heeft ze het gevoel hem niets te kunnen bieden. Door alle onrust dat in haar woedt. Ze kan niet lang op een plek blijven. Altijd zal ze willen reizen en ze zal Beau nooit geheel kunnen toelaten zoals ze dat bij haar vriendinnen ziet. Alle losse flirts die ze de afgelopen jaren heeft gehad, voelen voor prettig genoeg. Prettig genoeg, dat zegt het eigenlijk al. Diep van binnen wilt ze meer. Verlangt ze ook naar een lieve vriend, een die voor haar klaar staat. Waar ze op kan rekenen. Dat is altijd Beau geweest. Ze houden elkaar altijd op de hoogte van elkaars veroveringen. Als hij serieuze verkering had, dan hield ze zich op de achtergrond en verloor ze zichzelf in diverse ongepaste affaires. Mocht ze met Beau werkelijk de serieuze stap willen nemen, dan wilt ze eerlijk tegen hem zijn. In haar wereld zal hij de diverse veroveringen tegen het lijf lopen. Dan wilt ze geen geheimen. Jacky weet veel van Beau, maar Beau niet van Jacky. Alhoewel, de zwaarste dingen, daar weet hij het meeste van. De uitzondering die zij is in het gezin van geadopteerde kinderen. Haar broers en zusje hebben inmiddels zowaar contact gevonden met hun biologische familie. Ouders, grootouders, broers en zusjes, zelfs tantes, ooms, neven en nichten. Bij Jacky is het leeg. Geen namen, geen achtergrond, helemaal niets. Nadat haar zusje Gia herenigd was, pakte Jacky haar werk als model nog serieuzer aan en kwam ze zo min mogelijk naar Nederland. Het contact voelt voor haar te pijnlijk. Net als nu. Ze wordt afgeleid door de deur en Beau komt weer binnen.

                  ‘Iedereen is al weg, op je ouders na natuurlijk’. Hij geeft haar een glas water.

                  Jacky pakt het aan en neemt een paar slokken. De waarheid. Je kan er zoveel mee doen. Voor jezelf houden, delen, gebruiken, misbruiken. Of er voor weglopen. Jacky koos voor het laatste. Al was de waarheid voor velen geen geheim, ook voor Beau niet. Haar verleden als vondelinge is bij iedereen bekend, alleen wordt nu duidelijk wat het werkelijk betekent. Het zijn en ermee leven, zijn twee verschillende dingen. Allebei voelen ze onmogelijk om te dragen. ‘Ik ben hier nog twee weken’, begint Jacky. ‘Heb jij de tijd?’

                  Op Beau’s gezicht verschijnt een hoopvolle lach. ‘Alle tijd, zelfs meer’.

                  Maar Jacky legt haar vinger op zijn lippen. ‘Twee weken, meer vraag ik niet’.

                  ‘Goed. Twee weken’.

Jacky ~ 3 ~ Beau

Met haar koffie zit Jacky op een van de banken in de tuin van haar ouders. Op haar schoot heeft ze een boek liggen, maar het lukt haar niet te lezen. Dagdromend staart voor zich uit en merkt niet dat er bezoek aan komt lopen.

‘Jack?’

Verward kijkt ze opzij en ziet ineens Beau van Loevenhout. De beste vriend van haar broer James. Ze kent hem al haar hele leven. Regelmatig komt hij op de verjaardagen en dit keer helpt hij met de voorbereidingen van het feest. Hartelijk begroet ze hem. ‘Hoe is het met je?’

‘Goed, zeker nu ik jou weer zie’. Hij laat een brede grijns zien. Beau is een lange jongen. Donkerblond haar, blauwe ogen, atletisch lichaam door het vele tennissen. Hij heeft zelfs op professioneel niveau getennist, maar koos uiteindelijk toch voor zijn studies Bedrijfskunde en Internationale Betrekkingen. Van James bleef ze op de hoogte van het leven van Beau en Beau op de hoogte van die van haar. Plagend duwt ze haar elleboog in zijn zij. ‘Ik ben blij je weer te zien. Hoe lang blijf je in Nederland’. Beau tuurt naar het huis.

‘Twee weken’.

‘Dat is kort’.

‘Ik blijf meestal een weekend’, zegt Jacky met een frons.

Beau gaat op het bankje zitten en pakt haar boek. ‘Alice Walker. Je weet jezelf wel op te beuren. Hebben we deze niet gelezen voor school?’

‘Klopt, maar toen was ik er minder bewust mee bezig. Nu wel. Ik lees meer door het modellenwerk’.

‘Grappig, je zou denken dat modellen niet lezen’. Plagend geeft hij een knipoog en dit keer geeft ze hem een duw wat ontaard in een onverwachte maar verlangende kus. Zij armen legt hij om haar heen. ‘Ik moet je iets zeggen, ik ben hier niet voor James. Maar voor jou’.

‘Ik w…’ Ze kan haar zin niet afmaken.

‘Jack. We hebben allebei onze dingen, maak je geen zorgen’.

‘Ik wil model zijn, Beau’.

‘Dan blijf je model’.

‘Dat werkt niet’. Met een zucht leunt Jacky tegen de rugleuning van de bank.

‘Natuurlijk wel. Er zijn zoveel stellen waarbij de partners regelmatig naar het buitenland moeten, dat is geen uitzondering meer tegenwoordig en voor mij zeker niet’.

Jacky durft Beau niet aan te kijken, ze houdt haar gezicht naar beneden en peutert aan de kaft van haar boek. Ze voelt een kus van Beau op haar voorhoofd.

‘Dat je blijft zitten, is voor mij al een antwoord. Tot straks Jack, ik ga nu naar James om hem het goede nieuws te vertellen’. Met grote stappen loopt hij naar het huis.

‘Wat ga je doen?’ Jacky springt op en probeert hem bij te houden. Dat is voor haar onmogelijk en Beau staat al in de woonkamer bij James. ‘Zeg nou niets’.

‘Soms heb je gewoon een duwtje nodig, Jack’. Hij wilt haar hand pakken, maar Jacky laat hem los.

‘Ik heb niets nodig, van niemand’. Boos vertrekt ze naar haar kamer, waar ze haar muziek op zet. Meteen mist ze haar modellenleven. De snelle wereld die haar afleidt van alle chaos in haar hoofd. Daarom wilt ze liever niet thuis zijn. Op haar bank verbergt ze haar hoofd tussen haar armen, haar knieën opgetrokken. Ineens voelt ze een hand op haar knie en ze ziet nu het ernstige gezicht van Beau. Zwijgend trekt hij haar naar hem toe en ze gaan samen op de bank liggen. Hij zegt of vraagt niets, maar houdt haar vast tot ze bedaard is.